qui a un bâton, berger.
Որ ունի ի ձեռին զվարիչ. վարոցաւոր. գաւազանաւոր. հովիւ կամ սայլորդ՝ որ վարչօք ուղղէ զանասունս.
Զվարչակորս զսայլատունս, որ ի կողմանս սկիւթացւոց վայրագ հովիւք. (Ոսկ. ՟բ. կոր. ՟Ժ՟Ե։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | վարչաւոր | վարչաւորք |
accusatif | վարչաւոր | վարչաւորս |
génitif | վարչաւորի | վարչաւորաց |
locatif | վարչաւորի | վարչաւորս |
datif | վարչաւորի | վարչաւորաց |
ablatif | վարչաւորէ | վարչաւորաց |
instrumental | վարչաւորաւ | վարչաւորաւք |