adj. s.

qui a un bâton, berger.

adj.

Որ ունի ի ձեռին զվարիչ. վարոցաւոր. գաւազանաւոր. հովիւ կամ սայլորդ՝ որ վարչօք ուղղէ զանասունս.

Զվարչակորս զսայլատունս, որ ի կողմանս սկիւթացւոց վայրագ հովիւք. (Ոսկ. ՟բ. կոր. ՟Ժ՟Ե։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif վարչաւոր վարչաւորք
accusatif վարչաւոր վարչաւորս
génitif վարչաւորի վարչաւորաց
locatif վարչաւորի վարչաւորս
datif վարչաւորի վարչաւորաց
ablatif վարչաւորէ վարչաւորաց
instrumental վարչաւորաւ վարչաւորաւք