s.

remunerator;

adj.

remunerating;
— լինել, cf. Վարձատրեմ.

adj.

μισθαποδότης qui persolvit mercedem, praemium, munerarius. Հատուցանօղ վարձս ըստ վաստակոց. եւ Պարգեւատու.

Վարձահատոյցն քրիստոս։ Դատաւոր ամենեցուն եւ վարձահատոյց։ Փառս ետ արդարակշիռ վարձահատուցին (կամ վարձահատուցչին) քրիստոսի։ Վարձահատոյց լինել քեզ ի հանդերձեալ յաւիտենին. (Փարպ.։ Տօնակ.։ Վրք. հց. ձ։ Ճ. ՟Ա.։)

Եւ Վարձատրական. փոխարինական.

Որով զվարձահատոյց մխիթարութիւն ընկալան յամենապարգեւողէն աստուծոյ ըստ իւրաքանչիւր յառաջադիմութեանց. (Կորիւն.։)