hy    |   fr

Վայելուած

cf. Վայելք.

s.

Վայելք. վայելումն.

Ցնծացեալ բերկրիս ընդ մեզ յանճառ եւ յանպատում բարիսն եւ ի վայելուածսն. (Վրք. հց. ՟Ե։)

Ի վայելուածս վնասակար եւ գարշելի հեշտութեանց տայ մեղանչել. (Լմբ. սղ.։)