cf. Ստուգապէս.
cf. ՍՏՈՒԳԱՊԷՍ, եւ ՍՏՈՅԳ. մ.
Որպէս թէ ստուգիւ ինչ հասու ժամանակացն կարիցէ ոք լինել։ Չունին ստուգիւ զհամար զհնոցն. (Եւս. քր. ՟Ա։)
Պատմեաց ստուգիւ. (Փարպ.։)
Բարերարութիւն է ստուգիւ, որ առ անարժանսն է. (Խոսր.։) (Անսովոր է ասելն.)
Ստուգիւք ոչ կարացաք ի վերայ հասանել պատճառին. (Ուռհ.։)