cf. Ստացող.
ՍՏԱՑԻՉ ՍՏԱՑՈՂ. κτησαμένος possessor. Որ ստանայ կամ ստացեալ է զիրս. ունօղ որպէս տէր. ժառանգօղ. գնօղ.
Ծանեաւ եզն զստացիչ իւր, եւ էշ զմսուր տեառն իւրոյ. (Ես. ՟Ա. 3։)
Եւ κτίζων, κτιστής creans, creator, conditor. Հաստիչ. ստեղծօղ. արարիչ.
Զի մի՛ նոյն երեւեսցի արարող եւ արարեալ, ստացիչ եւ ստացեալ, այլ աստուած յաւէտ՝ որպէս յաստուծոյ եւ ի հօրէ. (Կիւրղ. գանձ.։)
Ստացիչն ստանի կամ ստացանի. (Ածաբ. ծն.։ Զքր. կթ.։ Շ. թղթ.։)
Արբուցեր որպէս մայր՝ ստացողին զքեզ՝ զկուսական քո սուրբ զկաթն։ Ի ձեռն ձեռին ստացողին իմոյ յանէից։ Իմաստութեանն շնորհ ի բոլորեցունցն իջեալ ստացողէ. (Շար.։ Նար. ՟Ժ՟Ա։ Պիտ.։)