Սուարիմ

s.

Բառ եբր. Ժանտք. չարք, վատթարք. σουαρείμ, πονηρά mala.

Արարից զդոսա իբրեւ զթուզ ժանտ սուարիմ. որ ոչ ուտիցի ի ժանտութեանէ իւրմէ. (Երեմ. ՟Ի՟Թ. 17։)

Իսկ (Մխ. երեմ.) մեկնաբար ասէ.

Սուարիմ, անագանահաս, որ է յետին գերութիւն։