cf. Շոճի.

s.

πίτυς pinus, picea. որ եւ ՇՈՃ. ՇՈՃԻ. Վայրի փոտղենի, որ տայ զկոզակ անպտուղ. ազգ մայրի, որ կոչի ի սուրբ գիրս եւ Սարոյ. ուստի լինի եւ մարխ՝ ( չըրա ) չամ՝ շամ աղաճը.

Մայրք եւ տօսախք, սոճիք, նոճիք. (Արիստ. աշխ.։)

Երակլեան սոճին։ Եւ ոչ իսթմիականն սոճի. (Մագ. ՟Ժ՟Ա։)