supreme hierarchy.
ἁρχικώτερα διακόσμησις principalior ordinatio, ordo. Գլխաւոր պետութիւն. վերագոյն դասակարգութիւն կամ զարդ երկնայնոց.
Սուրբս եւ թագաւորս եւ տեարս եւ աստուածս կոչեն ասացեալքն (սուրբ գիրք) զորս յիւրաքանչիւրսն սկզբնապետութիւնս զարդս. ընդ որոց ձեռն երկրորդքն աստուծոյ պարգեւացն հաղորդեալք. (Դիոն. ածայ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | սկզբնապետութիւն | սկզբնապետութիւնք |
| accusatif | սկզբնապետութիւն | սկզբնապետութիւնս |
| génitif | սկզբնապետութեան | սկզբնապետութեանց |
| locatif | սկզբնապետութեան | սկզբնապետութիւնս |
| datif | սկզբնապետութեան | սկզբնապետութեանց |
| ablatif | սկզբնապետութենէ | սկզբնապետութեանց |
| instrumental | սկզբնապետութեամբ | սկզբնապետութեամբք |