adj. s.

ἁρχαῖον δώρον priscum vel antiquum donum. Նախկին շնորհեալ կամ շնորհ.

Սկզբնաշնորհ՝ պահք, որ հնանալով եւ ծերանալով, այլ նորոգեալ միշտ, եւ յառոգութեան ծաղկեալ. (Բրս. պհ. ՟Ա։)

Եւ Նախկին շնորհօղ այլոց զկանխաւ ընկալեալ շնորհս.

Ընդ առաջնորդացն կենաց, սկզբնաշնորհիցն պատուոյս. (Նար. ՟Ձ՟Բ։)