adj.

Որ ինչ է ի թոյրս սեւութեան, կամ սեւաւ գունով. սեւագոյն. թխագոյն. սեւաներկ. սեւորակ. սեւատեսակ.

ագռաւն սեւաթոյր է։ Սեւաթոյր է օդ (առանց լուսոյ). ոչինչ ունի յինքեան լուսաձեւութիւն։ Սեւաթոյր է կրկին կապուտակն. (Փիլ.։)

Տխրերանգ հաւն՝ բաղադրեալ յիւրում սեւաթոյր սարասին. (Պիտ.։)

Միաբանեաց ի սեւաթոյր գոյն ներկեալ մեղացն. (Եղիշ. ննջ.։)

Որոց խոյակքն՝ հնդիկ փայտ սեւաթոյր (եբենոս). (Պտմ. աղեքս.։)

Ի սեւաթոյր եւ ի խաւարաբորբ անիծեալ օձին դառնութենէ. (Թէոդոր. խչ.։)

երամք սեւաթոյր թռչնոց իջեալ ի գետ անդ՝ ելանէին սպիտակացեալ ի բուրաստանն. (Պտմ. վր.։)

Սեւաթոյր զգեստու զգածումն։ Ի սեւաթոյր տխրութենէ գործոց մերոց խեթիւ հայեցաւ ի մեզ արեգակն ճշմարիտ. (Յհ. կթ.։)

Ցանրացեալք ի սեւաթոյր գործոցն որպէս զկապար ստորաքարշեցան. (Լմբ. ժղ.։)

Որ սեւաթոյր (կամ սեւաթիւր) կերպարանօք ծածկեալ. (Համամ առակ.։)