Սարդիոն, աց

s.

Բառ յն. լտ. σάρδιον եւ σάρδιος, σάρδινος sardius, sarda, sardinea gemmacarniola (որպէս թէ ի սարդիս քաղաքէ լիդացւոց, կամ ի սարդենիայ կղզւոյ). Քար պահուական՝ կարմիր ի գոյն մսոյ, է՛ որ թափանցիկ, եւ է՛ որ անթափանց՝ քանդակելի. տե՛ս (Ել. ՟Ի՟Ը. 17։ ՟Լ՟Է. 8։ Եզեկ. ՟Ի՟Ը. 13։ Առակ. ՟Ի՟Ե. 11. 12։ Յայտ. ՟Դ. 3։ ՟Ի՟Ա. 20։)

Սարդիոն բժշկական զօրութիւն ունի, որ զհատեալն ի սրոյ բժշկէ. եւ է շիկագոյն արիւնատեսիլ. (Տօնակ.։)

Ո՛չ սարդիովն զգեցեալ էին, եւ զմրուխտ, եւ զապազիովն. (Իսիւք.։)

Լինի ի սահմանսն յայնոսիկ ակն սարդիոն, եւ ոսկեքար. (Խոր. աշխարհ.։)

Սարդիոնիւ եւ տպազիոնիւ. (Մագ. ՟Ժ՟Գ։)