adj.

severely reprimanded, sharply reproached or harshly punished;
— առնել, to load with reproaches, to reprimand severely, to rebuke sharply, to huff, to lecture, to taunt, to chide, to burst or launch out bitter invectives, to break out in scolding or upbraiding;
— լինել, to be sharply reprimanded, harshly scolded.

adj. adv.

Ուր իցէ կոծ մեծ. ուժգին եւ սաստիկ կոծմամբ, այսինքն ծեծմամբ կամ սաստիւ.

Զի թէ ոչ էին անզգայք հրէայքն, առաւել եւս քան զեգիպտացիսն կրեցին չարչարանս ի սաստկակոծ սատակմանն երուսաղէմի. (Աթ. ՟Թ։)

Մեռանի սաստկակոծ պատուհասիւ յաղագս մեղանացն. (Արծր. ՟Ա. 14։)

Խիստս եւ սաստկակոծս յանդիմանէր զնոսա. (Ոսկ. գաղ. յն. խտստագոյն. αὑστηρότερον austerius.)

ՍԱՍՏԿԱԿՈԾ ԱՌՆԵԼ, ԼԻՆԵԼ. ἑπιτιμάω increpo, arguo. պատուհասակոծ առնել. դանել բանիւ. ուժգին սաստել՝ յանդիմանել.

Խօսեցաւ (կամ սխալեաց) եւ տառապեալն, եւ սաստկակոծ արարին զնա. (Սիր. ՟Ժ՟Գ. 21։)

Սաստկակոծ լինի պետրոս, որ զսուրն ի կիր արկ. (Ոսկ. մ. ՟Գ. 3։)