adj.

ՍԱԿԱՒԱԺԱՄԱՆԱԿ ՍԱԿԱՒԱԺԱՄԱՆԱԿԵԱՅ ՍԱԿԱՒԱԺԱՄԱՆԱԿԵԱՆ. ὁλιγοχρόνιος, βραχυχρόνιος breve tempus durans, exigui temporis. ոպր եւ ՍԱԿԱՒԺԱՄԱՆԱԿԵԱՅ, ՍԱԿԱՒԺԱՄԱՆԱԿԵԱՆ. Ոյր ժամանակն եւ տեւողութիւն էսուղ. սակաւորեայ.

Զփափկութիւն սակաւաժամանակ եւ ապականելի. (Մխ. առակ.։)

Վարանեսցի ոք երիցագոյն ասել զայն, որ յառաջ քան զնոսա զամսն այն ինչ է սակաւաժամանակոք (այսինքն սակաւաժամանակ միջոցաւ)։ Ամենայն ինչ՝ որ ի մարմնի եւ արտաքոյ, է սակաւաժամանակեայ։ Սակաւաժամանակեայ է եւ առօրեայ։ Զմարմնոյն սակաւաժամնակեայ գեղեցկութիւն յարգուկն համարի. (Փիլ.։ Կենացս մարդկան սակաւ է, եւ սակաւաժամնակեայ՝ կենցաղոյս պայծառութիւն. Մաշկ.։)

Մարդ ի մարդոյ առնլով զտէրութիւն սակաւաժամանակեան. (Խոր. ՟Բ. 70։)