Ռնգունք, գանց

s.

ՌՆԳՈՒՆՔ կամ ԸՌՆԳՈՒՆՔ կամ ՌԸՆԳՈՒՆՔ եւ ՌՈՒՆԳՔ. cf. ՌՈՒՆԳՆ։ Նոյն է եւ յն. ռին, ռինէս. ῤίν, ῤίνες . որ եւ μυκτήρ nasus, naris, nares. Ունչք. քիթ. ցռուկ. հոտոտելիք. տե՛ս (Յոբ. ՟Ի՟Է. 3։ ՟Խ. 19։ Երգ. ՟Է. 8։) կամ որպէս յ. միգդի՛ր. (Թուոց. ՟Ժ՟Ա։ 20։ Յոբ. ՟Խ՟Ա. 12։ Երգ. ՟Է. 4· Ես. ՟Բ. 22։)

Ի ձեռն ռընգաց օդս (ձգի)։ Ռընգամբք ոչ շնչելով եւ ոչ հոտոտելով։ Ռընգամբքն որսալ եւ հետավարել (շան)։ Որ ինչ երեսք (այսինքն աչք) այլոց, ա՛յս ռընգունք շանց որսականաց եւ հետախուզից. (Փիլ.։)

Ի վայր սորեցին ընդ ռնգունս նորա։ Երկու աչօք, երկու ականջօք, եւ երկու ռնգամբքն. (Եղիշ. ՟Է. եւ Եղիշ. յես.։)

Աչօք, ականջօք, ռընգամբք. (Յհ. իմ. ատ.։)

Վէմն աղացեալ մանրէ յըռնգաց առնն։ (Մագ. ՟Լ՟Ը։)

Տեսութիւն աչաց, լսողութիւն ականջաց, հոտոտելիք ռնգաց. (Սիսիան.։)

Ռընկացն կրկնակի տանջանք. (Սարկ. լս.։)

Կերակուր է ըռնկաց՝ բուրումն. (Մխ. դտ.։)