adj.

ՋՐԱՀԵՂՁ ՋՐԱՀԵՂՁԻԿ ՋՐԱՀԵՂՁՈՅՑ. Ջրով կամ ի ջուր հեղձեալ , հեղձուցեալ, եւ հեղձուցիչ. որպէս եւ բայիւ՝ է ջրով հեղձուցանել կամ հեղձնուլ. ջրի մեջ խղդել՝ խղդուիլ.

Յետջրահեղձն լինելոյ շնչականացն. (Յհ. կթ.։)

Սահանաբաց անձրեւովքն ջրահեղձիկ սատակեաց. (Ճշ.։)

Զհեղեղամած մարդիկ ջրահեղձոյց դարին յօրինակ առեալ. (Ագաթ.։)

Ի ջրահեղձռյց ամենակործանն դարու. (Նար. ՟Ձ՟Է։)

Ջրահեղձոյց զտղայսն առնէր։ Փարաւովն ջուրց վիշապ կոչի յաղագս ջրահեղձոյց զմանկունսն առնելոյ. (Արշ.։)

Ջրահեղձոյց արար զայրիւր. (Լաստ. ՟Թ։)

Զորս ջրահեղձոյցս արար։ Ջրահեղձոյցք եղեն. (Սարգ. յկ. ՟Թ. եւ Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Դ։)

Ջրահեղձոյց կորնչէր. (Կանոն.։)