adj.

Որ պարգեւէ. պարգեւատու. շնորհատու.

Պարգեւիչ բարեաց՝ պարգեւեա՛ իմոց պարտեաց թողութիւն. (Ժմ.։)

Ընդէ՞ր իցես անշնորհակալ, եւ զպարգեւն աւելիք քան զպարգեւիչ սիրիցես. (Ոսկ. կողոս.։)

Պարգեւիչ թագաւորութեանց այսօր լուծանէ զթագն յուդայի. (Եփր. արմաւ.։)