adj.

Կարի պատշաճ. քաջայարմար. վայելչական. տե՛ս եւ ՊԱՏԿԱՆԱՒՈՐ. ἑπιτήδειος.

Զիա՛րդ հաւուցն բոյնք պատշաճագոյնք։ Դիտեա՛ ինձ եւ զօրութիւնս արմատեաց եւ զծաղկանց, ոչ զհեշտալեացն միայն, այլ եւ որք առողջութեանն են պատշաճագոյնք. (Առ որս. ՟Է։)

Ըզբարձողն պատշաճագոյն յարմարութեանցն զարկածս ջրհեղեղին։ Յայսքանեացս տարորոշեալ պատշաճագոյն յարմարութեանց. (Պիտ.։)

Զբանութեանցն արժանաւոր բարբառել բանս, եւ զմիաւորութեան տնօրենութեանն պատշաճագոյնս. (Յհ. իմ. երեւ.։)

Զի՞նչ յոյս ունիք դուք. եւ նոքա պատասխանի տուեալ՝ ասեն, զպատշաճագոյնսն մեր. (Մագ. ՟Ա.։)

Զամոքեալ խորտիկս ենթադրեալ՝ պատշաճագոյնիւքն շատանայր. (Սկեւռ. ի լմբ.։)

Այն իսկ պատշաճագոյն էր. (Կիւրղ. ծն.։)