service;
 ministry, office, charge, function.
ՊԱՇՏՕՆԱՏԱՐՈՒԹԻՒՆ ՊԱՇՏՕՆԱՏԱՐՈՒՄՆ. Պաշտօն տանելն այլում. ծառայութիւն.
Յոյժ պատկառ կայր ի պաշտօնատարութիւն հայրապետին. (Արծր. ՟Դ. 2։)
Նաեւ ոչ աստեղացն բնութիւն առ պաշտօնատարմանցն գործեցեալս (իբր առ ի պաշտել այլոց զինքեանս). (Ճ. ՟Գ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | պաշտօնատարութիւն | պաշտօնատարութիւնք | 
| accusatif | պաշտօնատարութիւն | պաշտօնատարութիւնս | 
| génitif | պաշտօնատարութեան | պաշտօնատարութեանց | 
| locatif | պաշտօնատարութեան | պաշտօնատարութիւնս | 
| datif | պաշտօնատարութեան | պաշտօնատարութեանց | 
| ablatif | պաշտօնատարութենէ | պաշտօնատարութեանց | 
| instrumental | պաշտօնատարութեամբ | պաշտօնատարութեամբք |