adj.
ՈՒՌՃԱԼԻ ՈՒՌՃԱԼԻՐ ՈՒՌՃԱԼՐԱՑԵԱԼ. cf. ՈՒՌՃԱԶԱՐԴ. տե՛ս եւ ԶՈՒԱՐՃԱԼԻ.
Անօթ ընտիր, եւ ուռճալի լուսով լցեալ. (Անան. ի պետր.։)
Որպէս լուսին, մինչ ի լուսալիրն լինել եւ ուռճալիր. (Փիլ. լին. ՟Բ. 33։)
Լուսովն զամենայն ասեն զաշխարհս ել ուռճալրացեալ. (Նիւս. կազմ.։)