hy    |   fr

Որոճումն, ման

s.

cf. Որոճ.

s.

ՈՐՈՃՈՂՈՒԹԻՒՆ ՈՐՈՃՈՒՄՆ. Որոճելն. որոճ. որոճան. եւ Մտածութիւն.

Վարդապետեն որոճողութեամբ (կամ որոճութեամբ) ատամունքդ զմաքրութիւն. (Նար. երգ.։)

Այն էր նորա հոգւոյն կերակուր, եւ որոճումն քաղցր։ Զառաւել փառասէր աստուածատեաց խորհրդոց նորա ճանաչեալ զորոճմունս. (Փարպ.։)

Որոճմամբ ծասկեալ ըստ մաքուր կենդանեաց. (Տօնակ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif որոճումն որոճմունք
accusatif որոճումն որոճմունս
génitif որոճման որոճմանց
locatif որոճման որոճմունս
datif որոճման որոճմանց
ablatif որոճմանէ որոճմանց
instrumental որոճմամբ որոճմամբք