adj.

killing or destroying progeny;
bereaved of children;
— նուէրք, the sacrifice of one's own children;
— առնել, to massacre children;
— լինել, to be bereaved of one's children, to have had one's children slain.

adj. s.

τεκνοφόνος, τέκνων φονεύς, ἁτεκνόω, -ομαι liberorum interfectio, vel caedes, liberis orbo, -or. Ուր իցէ կոտորումն որդւոց, եւ զրկումն ի զաւակաց. եւ անզաւակել, իլ.

Դառնացեալք ոգւով իբրեւ զարջ մի որդեկոտոր ի վայրի։ Զորդեկոտոր նուէրսն։ Զորդեկոտորոն զանողորմս։ Զորօրինակ որդեկոտոր արար սուր քո զկանայս, նոյնպէս որդեկոտոր լիցի ի կանանց մայր քո. (՟Բ. Թագ. ՟Ժ՟Է. 8։ Իմ. ՟Ժ՟Դ. 23։ ՟Ժ՟Բ. 5։ ՟Ա. Թագ. ՟Ժ՟Ե. 33.)

Ի լինել որթոյն որդեկոտոր ի գարնանային ժամանակի եւ յարտասուելն՝ եկին տունկք ամենայն մխիթարել զնա. (Մխ. առակ.։)