Շղլիմ

ձ.

Իբր Ճղճղիլ. ճապաղիլ. կամ շեղիլ եւ ցնդիլ.

Երբ այլ բոյս չկենայ, որ գետինն շղլի իւր դարմանելն, նա իւր ամէն ուժն սերման տայ. (Վստկ. ՟Լ՟Գ։)