Շափիղայ

s.

ՇԱՓԻՂԱՅ ՇԱՓԻՒՂԱՅ կամ ՇԱՓԻՂ, գրի եւ ՇԱՓԻԼԱՅ. եբր. սաֆիր, սաֆֆիռ . յորմէ եւ յն. σάπφειρος sapphirus. իտ. zaffiro. Ակն պատուական՝ երկնագոյն, կամ ծիրանագոյն, կամ դեղնագոյն, ոսկի երակօք. կէօք եագութ, սարը եագութ. (ըստ ոմանց՝ նաեւ լաճիվէրտ եւ այլն) Տե՛ս (Ել. ՟Ի՟Դ. 10։ ՟Ի՟Ը. 18։ ՟Լ՟Թ. Եզեկ. ՟Ա. 16. եւ այլն։)

Շափիղայդ՝ գահանակ ակն է. (Փիլ. այլաբ.։)

Ի նմանութեան ական շափիղայ։ Ի նմանութեան շափիղայ. (Ճ. ՟Բ.։)

Յաթոռն շափիւղայ (իբր շափիւղայ) ի վերայ հրեղէն թեւոցն. (Եփր. ի ծն. քրիստոսի.։)

Եւ յականցըն շափիւղայից (կամ շափիւղից, կամ շափեղից) ցուցեալ ըզնա զարմանազան. (Շ. ոտ. բարձր.։)

Կայծկարկեհան ընդ շափիւղին, կարմիր յակունդ սարդիոնի. (Ուռպ. ողբ.։)

Յականցն շափիլայ։ Բազմագոյն եւ փայլուն ասի շափիլայն. (Տօնակ.։)