Նորոգ

adj.

πρόσφατος, καινότερος recens, recentior. Նոր. նորագոյն. այն ինչ զառաջինն եղեալ, կամ յառաջին վիճակ վերածեալ. դեռ նոր, նորանց եղած.

Զոր նորոգեաց մեզ ճանապարհ նորոգ եւ կենդանի. (Եբր. ՟Ծ. 10։)

Նորոգ աղետիցն։ Նորոգ իմն եգիտ զօրավիգն օգնականութիւն. (Փիլ. իմաստն.։)

Յորժամ ակն խաղայցէ, բնական ազդեցութեամբ՝ վասն զնորոգ ոք տեսանելոյ լինի ասեն նշանակ. (Եզնիկ.։)

Օրըստօրէ աճեցուցանէին զչարիսն, եւ նորոգս բուսուցանէին. (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Թ։)

ՆՈՐՈԳ. ἁκριβής, ἁκριβέστερος accuratus, diligens σαφέστερος clarior. Ստոյգ, անվրէպ. ճիշդ. քաջ. քաջայայտ. որպէս թէ՝ նոր հոգով եւ փութով խնամոց եղեալ.

Նորոգ գիտութիւն միածնին առ հայր (այսինքն նորահրաշ եւ անվրէպ)։ Գիտութիւն ասէ աստ զնորոգ բանիւք ուսոյց զնա։ Նորոգ ուսմամբ։ Զնորոգ գիտութիւն գրոց՝ զոր ունէր, ծանոյց։ Պիտո՛յ են մեզ միտք արթունք, եւ հոգք նորոգք. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. ստէպ։)

adv.

ՆՈՐՈԳ. մ. ἅρτι, προσφάσως nuper, recenter. Ա՛րդ եւս. այն ինչ. նորապէս.

Եթէ առնուցու ոք կին նորոգ, մի՛ մտցէ ի պատերազմ։ Որ արդ եւս նորոգ ամուսնութիւնք ի միմեանս հասեալ. (Օր. ՟Ի՟Դ. 25։ ՟Գ. Մակ. ՟Դ. 5։)

Ոչ եթէ նորոգ ինչ շինեալ են տունքս, այլ սա է կաթսայ, եւ մեք միս. (Եզեկ. ՟Ժ՟Ա. 3։)

Զայս թուղթ գրէ նորոգ հաւատացելոցն. (Նախ. յուդ.։)