s.

ἔνωσις unio, conjunctio. Անշփոթ խառնումն. ճշմարիտ միաւորութիւն, որ եւ Միութիւն ասի, այս ինքն միացումն.

(Քրիստոս) ո՛չ երկու, այլ մի ճշմարտապէս, ըստ օրինի իւր մարմնոյն ներմիութեամբ։ Գայ՝ մարմնեղէն զգեցեալ բնութիւն՝ ներմիութեամբ աստուածն բան. (Երզն. մտթ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ներմիութիւն ներմիութիւնք
accusatif ներմիութիւն ներմիութիւնս
génitif ներմիութեան ներմիութեանց
locatif ներմիութեան ներմիութիւնս
datif ներմիութեան ներմիութեանց
ablatif ներմիութենէ ներմիութեանց
instrumental ներմիութեամբ ներմիութեամբք