ἔνωσις unio, conjunctio. Անշփոթ խառնումն. ճշմարիտ միաւորութիւն, որ եւ Միութիւն ասի, այս ինքն միացումն.
(Քրիստոս) ո՛չ երկու, այլ մի ճշմարտապէս, ըստ օրինի իւր մարմնոյն ներմիութեամբ։ Գայ՝ մարմնեղէն զգեցեալ բնութիւն՝ ներմիութեամբ աստուածն բան. (Երզն. մտթ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | ներմիութիւն | ներմիութիւնք |
accusatif | ներմիութիւն | ներմիութիւնս |
génitif | ներմիութեան | ներմիութեանց |
locatif | ներմիութեան | ներմիութիւնս |
datif | ներմիութեան | ներմիութեանց |
ablatif | ներմիութենէ | ներմիութեանց |
instrumental | ներմիութեամբ | ներմիութեամբք |