Յուդայական

adj. s.

ՅՈՒԴԱՅ ՅՈՒԴԱՅԱԿԱՆ ՅՈՒԴԱՅԵԱՆ. Ἱούδα, ἱουδαῖος, -αῖοι Juda, judaeus, judaicus. Ազգն Յուդայի որդւոյ Յակոբայ Իսրայէլի. ցեղն Յուդայ, յորմէ ծագեաց եւ Քրիստոս. այլ յետ Քրիստոսի ի խառնիլ ՟Ժ՟Բ. ցեղից ցրուելոց՝ ամենայն եբրայեցիք կամ հրէայք՝ յուդայեան կոչեցան. եահուտի, եէհուտիմ, ջըֆուտ. յն. լտ. եուտէ՛օս, եուտէ՛ուս. իտ. գղ. ճուտէօ՛, ժիւտ.

Յուդայ, եւ Բենիամին։ Յուդայ, եւ ամենայն Իսրայէլ։ Իշխանք Յուդայ։ Ի մի ի քաղաքացն Յուդայ։ Եւ դու Բեթղեհէմ երկիր Յուդայ. եւ այլն. որ եւ ստէպ թարգմանի, երկիր Հրէաստանի, Հրէաստան։

Հռոբովամ որդի Սողոմոնի թագաւորեաց յԵրուսաղէմ երկու ազգաց, որոյ անուն յորջորջանաց Յուդայ կոչէր։ Վասն յազգէն Յուդայ թագաւորաց ազգին իջանելոյ. ուստի եւ ամենայն իսկ ազգն յուդայեանք. (Եւս. քր. ՟Բ։)

Հանապազ զրպարտողք եւ սպանօղք են յուդայքն. (Եփր. ի ստեփ.։)

Յուդայէ է ընտրութիւն թագաւորութեան. (Եփր. օրին.։)

Յուդայական ազգին թագաւորութիւնն։ Զյուդայական միայն ազգէ ասէ. (Ոսկ. ես.։)

Քանզի Յուդայ ազգէն սերէր անուն Յուդայական, այսինքն հրէական. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 3։)

Ի չորրորդէ որդւոյն Յակոբայ, յորմէ թագաւորութիւն էր. եւ կալաւ անունն զամենայն ազգն՝ յուդայական. (Եզնիկ.։)

Ազգն յուդայեան (բուն ցեղն Յուդայ). (Ոսկ. մ. ՟Ա։)

Մեծ իմն գովեստ կարծէին զբնակելն յԵրուսաղէմ, եւ զՀրէաստանեայ գոլն, որ է յուդայեան վիճակն. (Ոսկ. գծ.։)

Անարգին խոտին ամենայն ազգն հանդերձ յուդայեան ազգաւն։ Եկին ժողովեցան ծերակոյտ յուդայեանց. (Եփր. թագ.։)

Ծնաւ Քրիստոս ի Բեթղահէմ յուդայեանց. (Եւս. պտմ. ՟Ա. 8։)

Ոչ եղ՛ղ՛ենացի, եւ ոչ յուդայեան. այսինքն ոչ հեթանոս, եւ ոչ հրէայ. (Ճ. ՟Ա.։)