adj.

cf. Յորդորիչ.

adj.

προτρεπτικός, παραινετικός, παρακλητικός exhortativus, adhortativus, suasorius, consolatorius. Կարգեալ եւ դիպօղ ի յորդորել. յորդորիչ. մխիթարական. շարժիչ սրտի. եւ Յորդորամիտ.

Յորդորական խրատու բանն։ Զյորդորականոն գրել։ Յորդորականք ի յառաջնումն. (Ածաբ.։)

Ինքնախօս բանիւք յորդորականօք զամենեսեան շահեցուցանէր. (Վրք. ոսկ.։)

Յորդորական հրաման տէրութեանդ քո միշտ մտրակեաց զիրաւացի հեղգ երկչոտութիւն մտաց իմոց. (Արշ.։)

Հա՛պա բառս այս է՛ ուրեք յորդորական. որպէս ի մակաբայեցիսն. (Գէ. ես.։)

(Յիշատակք) յիշատակել յորդորականք են. (Պիտ.։)

Ձայնս ձգողականս եւ յորդորականս։ Յորդորական ձայնիւս այսու ի գերակայիցն բաղձանս ելանել. (Նիւս.։)

Յօրինել քեզ երգս, յորդորականս, եւ ներբողեանս. (Շար.։)

Երգք եւ ընթերցմունք սրբազնաբար կենդանեացն յորդորականք առ նմանապէս կատարումն. (Դիոն. եկեղ.։)

ԶՍիմէոն եւ զԱննա՝ յորդորականս ծերոց եւ այրեաց. (Բրս. ղկ.։)

Քաջապինդ հաւատով, եւ յորդորական սիրով. (Եփր. աղ.։)