adj.

dwelling under the same roof, in the same house, cohabiting.

cf. ԲՆԱԿԱԿԻՑ. ὀμορόφιος, σύσκηνος contubernalis.

Յարկակից եւ սեղանակից լինէր այնպիսի յանցաւորաց։ Յաւիտենից յարկաց նորա կարասցուք յարկակիցք գտանիլ. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 5. 8։)

Որք արժանի եղեն լինել յարկակից տեառն. (Տօնակ.։)

Ոգիք մարդկան՝ իմացական բնութիւն ... յարկակից մարմնոյ. (Եղիշ. հոգ.։)

Ամենեւին անիրաւութեան յարկակից լինել ոչ հաւանել. (Իսիւք.։)

Քուն՝ ծուլիցն խօսակից եւ յարկակից եւ վարդապետ. (Մաշկ.։)

Իսկ (Բրս. ճգն.։)

Անիրաւութիւն է յեղբայրակցութեան գտանել առանձնականս ջոկս, եւ յարկակիցս. յն. յարկակցութիւնս։