Յաճախապէս

cf. ՅԱՃԱԽ. մ. ἑπὶ πολύ, συνεχῶς plerumque, frequenter πόλλῳ μάλιστα longe magis.

Տօնս առնեն եբրայեցւոցն ազգն յաճախապէս. (Փիլ. ՟ժ. բան.։)

Յաճախապէս յեղյեղուլ, կամ շրջեցուցանել զբան, կամ ճառել. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 1. եւ Ոսկ. ի մելիտ.։)

Սրբեցաւ յայսոյն պղծոյ, որ յաճախապէս լլկէր զնա. (Ճ. ՟Գ.։)

Յաղօթս կայր յաճախապէս. (Աթ. անտ.)

Յաճախապէս եւ խորհրդովք մերովք մարտնչի եւ կռուի ընդ մեզ. (Խոսր.։)

Յաճախապէս լուաք. (Իգն.։)

Ոչ եթէ բանիւք միայն զայս ցուցանէր, այլեւ իրօք յաճախապէս. յն. բազմօք առաւել. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 37։)

Յաճախապէս ուղղագոյն յարմատոյն եղեգնաձեւ ի վեր ընթանալով ցօղուն շուշանին. այսինքն իբր ի բազումս, սովորաբար. (Նիւս. երգ.։)