adj.

fruit-bearing, fructiferous;
loaded with fruits;
— ծառ, fruit-tree.

adj. s.

καρποφόρων fructiferus, fructificans եւ ἁκρόδρυον fructus arboreus, nux, bacaa. Բերօղ կամ տուօղ զմիրգս. պտղաբեր. պտղատու ծառ. ըստ յն. նաեւ պտուղ ծառոց. (որպէս թարգմանի ՟Ա. Մակ. ՟Ժ՟Ա. 34։)

Անկատար ժամանակօք տունկք մրգաբերք. (Իմ. ՟Ժ. 7։)

Դրախտ նռնենեաց՝ հանդերձ պտղովք մրգաբերաց։ Մանրագորք ետուն զհոտ իւրեանց, եւ առ դուրս մեր ամենայն մրգաբերք. (Երգ. ՟Դ. 13։ ՟Է. 13։)

Ոչ թզենի, եւ ոչ այլ ինչ ի մրգաբերացն. (Նիւս. երգ.։)

Ծառ մրգաբեր. ծառք մրգաբերք. մրգաբեր ծառոց. ծառովք մրգաբերօք. (Մծբ. ՟Ժ՟Թ։ Ագաթ.։ Պիտ.։ Ուռպ.։)

Գերազանցեալ առ ամենեքումբք մրգաբերօք (ձիթենին), Տնկէ այգիս եւ ձիթենիս եւ այլ մրգաբերս. (Պիտ.։ Լմբ. առակ.։)