mendicant.
(ի Մուրալոյ. որպէս եւ ի Մուրանալոյ՝ Մուրացօղ) Մուրացիկ. մուրիկ. ἑπαίτος, προσαίτης, ἑπαιτέων mendicus, mendicans.
Որդիք նորա մուրօղք եղիցին. (Սղ. ՟Ժ՟Ը. 10։)
Տառապեալ եւ մուրող լինի. (Վեցօր. ՟Ժ։)
Դեղօք, եւ ոչ վիրօք կարօտ է մուրօղն, ողորմութեան, եւ ոչ սրոյ. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 10։)
Զգեցեալ հանդերձ մուրողի՝ եկն ի գեօղն իւր. (Վրք. հց. ձ։)
Հաղիկ ողորմել եւ տալ մուրողին. (Ոսկ. մտթ.։)
Ելանեն յայլ մուրողացն վիճակաց՝ առնուն զմուրողին։ (Կանոն.։)