adj.

ՄՇՏԱՀՈՍ եւ ՄՇՏԱՀՈՍԱՆ. ἁείρρος, ἁείρρυτος semper ac jugiter fluens. Որ միշտ հոսէ՝ բղխէ՝ ծաւալի. անհատահոս. մշտաբուխ.

Ըստ չորից մշտահոս գետոցն. (Նանայ. յռջբ։)

Մշտահոս բղխէր իբրեւ զաղբիւր. (Սկեւռ. ի լմբ.։)

Չնաշխարհիկ մատռուակ բարի՝ մշտահոսան հոգւոյն պարգեւի. (Գանձ.։)