adj.

ever fruitful;
constantly producing.

adj.

Որ միշտն ծնանի զզաւակս.

Աւազանն՝ մշտածին որովայն հարսինն քրիստոսի է, որ է եկեղեցի։ Ի նմանէ ջրհեղեղ ջնջիչ, իսկ ի քէն աւազան մշտածին։ Մշտածին աւազանաւն հարսն քրիստոսի կոչիմք. (Ճ. ՟Գ.։ Գր. սքանչ.։ Ոսկիփոր.։)

Եւ Միշտ ծնեալ, անպակաս բուսեալ, վերընձիւղեալ.

Ունի մշտածին ինքնաւոր անարօրադիր բոյսս բիւրաստեղունս. (Նար. մծբ.։)