Մխիթարիչ

adj. s.

παρακλήτωρ, παρακαλών consolator, consolans, hortator, admonitor, advocatus, intercessor. որ եւ ՄԽԻԹԱՐ. Որ մխիթարէ. սփոփիչ. յորդորիչ. քաջալերիչ. ըստ յն. ոճոյ՝ նաեւ Բարեխօս. փաստաբան. խրատտու. ազդարարօղ.

Առաքեաց առ քեզ դաւիթ մխիթարիչս։ Եւ մխիթարիչ ոք ոչ գտաւ։ Հեռի եղեն յինէն մխիթարիչք իմ։ Մխիթարիչք չարեաց ամենեքեան.եւ այլն։

Եղեն վարդապետք մխիթարիչք բանտարգելեացն. (Եղիշ. ՟Ը։)

Եսայիաս անհնազանդի մխիթարչացն, զի յագեսցի ողբովք. (Լաստ. ՟Ժ՟Զ։)

ՄԽԻԹԱՐԻՉ. παράκλητος paracletus. Որպէս սեպհականեալ մակդիր հոգւոյն սրբոյ. յն. պառա՛գլիդօս, որ թարգմանի նաեւ Բարեխօս.

Եւ ես աղաչեցից զհայր, եւ այլ մխիթարիչ տացէ ձեզ։ Մխիթարիչ հոգին սուրբ, եւ այլն։ Լինել մխիթարիչ սուրբ առաքելոցն։ Մխիթարիչ սուրբ առաքելոցն առաքեցեր սուրբ զհոգիչ։ Զմխիթարիչ սուրբ հոգին, որ փոխան միածնին իջեալ ի հօրէ. (Շար.։)

Ասի եւ զքրիստոսէ որպէս Բարեխօս.

Մխիթարիչ եւ քաւութիւն անուանի որդի. քանզի կարգեաց զամենեսեան ընդ խնամով հօր. (Պրպմ. ՟Լ՟Բ։)