cf. ՄԽԻԹԱՐ. գ. եւ ՄԽԻԹԱՐՈՒԹԻՒՆ.
Մխիթարան ցաւոցն ունել զօրութիւն (ասի քրքում). (Նիւս. երգ. (գուցէ գրելի՝ մխիթարական, իբրեւ մխիթարիչ մեղմիչ։))
Մահ՝ որ ոչ ածէ սուգ, այլ՝ առաւել սփոփանք եւ մխիթարանք. (Հ. փետր. ՟Ժ՟Բ.։)
Առանց մխիթարանանց ինչ կայր յերկիւղն աստուծոյ. (Վրդն. ել.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | մխիթարան | մխիթարանք |
accusatif | մխիթարան | մխիթարանս |
génitif | մխիթարանի | մխիթարանաց |
locatif | մխիթարանի | մխիթարանս |
datif | մխիթարանի | մխիթարանաց |
ablatif | մխիթարանէ | մխիթարանաց |
instrumental | մխիթարանաւ | մխիթարանաւք |