adj.

ՄԵՏՈՒՂՓԵԱՆ կամ ՄԷՏՈՒԼՓԵԱՆ. (թերեւս ածանցք են ի յն. մէ՛դա, եւ օլօֆիի՛ս ). Գերիբուն. իսկաբուն. գերակատար. հրաշափառ.

(Սատանայ) ի պատուիրանին ծանեաւ զսէր աստուածութեանն (առ մարդ), եթէ հանդերձեալ պահին մէտուղփեան հրաշունքն. (Ճ. ՟Գ.։)

Իսկ ի (Հին բռ.) գրի.

Մետուղփեան. հրաշք կամ հրաշից։ Մետուլփեան լիալոյս. համակ լոյս. կամ բազմաժողով։