ձ.

cf. ՄԵՂԿԱՆԱԼ.

(Ի բազում սգոյն) ջիլքն թուլանան, յօդքն լուծանին, բոլոր զօրութիւն մարմնոյն մեղկի եւ անկանի. (Մամբր.։)

Թուլացեալ մեղկի ի լոյծ առաջնորդաց կնիք աւանդոց անարատ քարոզութեան. (Եղիշ. յես.։)

Զուարճացուցանէին նորոգելով զամենայն մյեալ միտս լսողացն. (Փարպ.։)

Լարիմ, եւ իսկ եւ իսկ առ նմին մեղկիմ. (Նար. ՟Հ՟Ա։)

Տիկ ի ջեռնուլն հրով՝ չորանայ եւ այրի. եւ ջրով թրջեալ՝ մեղկի. (Վրդն. սղ.։)

Որովք տկարացեալ մեղկի սիրտն. (Վրք. հց. ՟Բ։)

Յախորժականն դիւրաւ մեղկէին։ Ի փափկութիւնս մեղկին եւ թուլանան ոգիքն. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 11։ ՟Բ. 15։)

Զիմ ի հեշտութիւն մեղկելն եւ մոլորելն՝ յերկինսդ բարձրացուցի. (Լմբ. անառակ.։)