adj.

Որ մարտիւ կռուի. զօրական մարտիկ.

Գէորգեայ գալիլեացւոց մարտակռուի, որ ոչ կամեցաւ զոհել աստուածոցն. (Տէր Իսրայէլ. ապր. ՟Ի՟Գ.։)

s.

Իսկ գ. Մարտ եւ կռիւ. կագ. մաքառումն. պայքար.

Ոչ եթէ իբրեւ յարձակեալ երթամ ի բանս հակառակութեան կամ ի մարտակռիւ ընդ հրէայսն, այլ զբարեկամն երթամ զարթուցանել. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 16։)