instructor, teacher, one who disciplines, inures or trains to war.
Որ մարզէ, կամ ի փորձ մատուցանէ. վարժիչ. հանդիսադիր. ըստ յն. օծիչ.
Ըմբշացն մարզիչքն պատուիրեն։ Առ նահատակական հանգիստն, զորս իմացան մարզիչքն հնարապէս։ Մարզիչս ի վարձու ունելով (վասն անասնոց). (Փիլ. այլաբ. եւ Փիլ. լին. ՟Դ. 29. եւ Փիլ. լիւս.։)
Տային զանձինս իւրեանց ի մարզիչս (կամ մարձիչս) եւ ի բռնամարտիկս. (յն. ըստ իմաստից) (՟Բ. Մակ. ՟Դ. 14։)
Մարզիչք մարդկան, բովք ընտրութեան, հալոցք հոգւոց։ Կոչի բուրհալք, իբր թէ հալք եւ մարզիչք՝ ըստ մեր դիտմանց՝ բազում գոյութեանց պատուական նիւթոց. (Նար. առաք. եւ Նար. խչ.։)