adv.

ՄԱՐԴԱՎԱՅԵԼՉԱԲԱՐ ՄԱՐԴԱՎԱՅԵԼՉԱՊԷՍ. ἁνθρωποπρεπῶς convenienter humanae naturae, humano more. Որպէս վայել է մարդոյ, կամ վայելչական է մարդկութեան (քրիստոսի).

Տէր գոլ երկնայնոցն զօրութեանց եւ թագաւոր փառաց զմարդավայելչաբար համբարձեալն։ Առ ի հօրէ, յիւրմէ, եւ ի հոգւոյն սրբոյ մարդավայելչապէս սրբեալ։ Վասն մեր մարդավայելչաբար սրբիլն, եւ աստուածագործապէս զամենայն ինչ կատարելն, եւ սրբել զկատարեալսն. (Դիոն. երկն. եւ Դիոն. եկեղ.։ եւ Մաքս. անդ։)