adj.

Խառն ընդ մարգարէութեան կամ ոգւոյ մարգարէից.

Ասափ եւ իդիթովմ՝ մարգարէախառն որպէս ընդ դաւթին ասէին եւ նուագէին. (Եպիփ. սղ.։)

Մարգարէախառն օրհնութիւնք մեծի նահապետին. (Արծր. ՟Ա. 2։)

Ճաշակեալ դաւիթ ի խորհրդոյ աստի՝ ասէ մարգարէախառն աղօթիւք. (Վրդն. օրին.։)