adj. s.

native or inhabitant of a metropolis;
metropolitan.

adj. s.

Բնակիչ մայրաքաղաքի. եւ Արքեպիսկոպոս մայրաքաղաքի. մետրապօլիտ. եւ Վանականն երեւելի մենաստանի.

Ունի իշխանութիւն յեպիսկոպոս նորին մայրաքաղաքացւոյն ապաւինիլ. ապա եթէ մայրաքաղաքին եպիսկոպոսն ոչ իցէ անդ, ի մօտագոյն գաւառին եպիսկոպոսն ընթասցէ. (Կանոն.։)

Մեք եմք քառասուն եպիսկոպոս ի զանազան իշխանութենէ. որ եւ եօթն՝ մայրաքաղաքացի եմք. (Վրք. ոսկ.։)

Մետրապօլիտք, որ թարգմանի մայրաքաղաքացիք. (Լմբ. պտրգ.։)

Զի՞նչ արդեօք պարտ է նախանձել. ընդ որո՞յ մայրաքաղաքացեաց եւ եպիսկոպոսաց եւ հարանց. (Մագ. ՟Ա.։)

Հրամայեցաւ շաղատնեցեաց իբրեւ մայրաքաղաքացեաց յառաջանիստ լինել. (Ուռպ.։)