ἑπίκτιτος acquisitus, adventitius. Յետոյ ստացեալ յաւելուածով, ստացական. մակաստացեալ. մակստացեալ.
Սովորութիւն՝ բնութիւն մակստացական է։ Զօրութիւն՝ բնաւորական իմն եւ անուսանելի. իսկ ունակութիւն՝ մակստացական է եւ ուսանելի. (Նիւս. բն.։)
Զի՞նչ եւ պատահեաց՝ չար կամ բարի ունակութիւնն մակըստացական. (Ճ. ՟Է.։)
Ումեմն մակստացական եւ անհանգունակ, եւ որումն բնաբար եւ սեռաբար ի միում տեսակի. (Մագ. ՟Ի՟Ե. եւս եւ ՟Ի՟Թ. լ. ՟Խ՟Ա։)
Զոր ոմանք մակստացական ասացին առաքինութիւն. (Երզն. մտթ.։)