Վերին եւ աճեցուն թիւ. կամ թիւ որ յաւելեալ իցէ ի մեզ ըստ մարսից. որպէս տասնիցս հարիւր, այսինքն հազար.
Հազարդ ըստ պարսկականին է իմանալ, մակթիւ, ոչ գիտել մեզ՝ եթէ ի տեղի հազարի՞, որպէս մեք, թուէին տասն հարիւր, որպէս վիրք քսանովն, եթէ այլ ինչ, ոչ գիտեմ. (Մագ. ՟Ժ՟Զ։)