cf. Ճաւշ.
ՃՕՇ. որ եւ ՃԱՒՇ, ՋԱՒՇ, ՃՕՇԱՆ կամ ԶԱՒՇԱՆ. պ. ճէվշէն, ճիւշիւշ. յոքն՛՛. ճիւվէզ, ճէվաշին (որ է սիրտ, եւ լանջք) Լանջապանակ. լանջանոց զինուորական. զրահ. վերտ.
Զրահաւորք՝ մկընդաւորք, ճօշիւք (կամ ջաւշիւք) ծածկեալ բոլոր անձին. (Շ. եդես.։)
Վրան, եւ զաւշան, եւ այլ սլեհ, որ ոչ գոյ թիւ։ Լցաւ քաղաքն անի ամենայն հասրտութեամբ, մինչ զընտիր ճաւշանն երկու դանկ ծախէին. (Գր. երէց.։)
Եգիտ բազում զօրս հագեալ ճօշանս յեփեալ կաշոյ. (Մարթին.։)