to exhale an odour of cooking or burning flesh, a smell of roast meat;
to burn;
to sacrifice.
ՃԵՆՃԵՐԵԼ. ՃԵՆՃԵՐԱԼ կամ ՃԵՆՃԵՐԵԼ. Ձայն հանել ճանճերոյ կամ մեղուաց. բզզալ.
Շատ ճենճերաս ի ծակն, ի փեթակն ճանճիկ, անդ տըզզա՛ բզզա՛։ Ակկարովնեան ճանճիցն ճենճերելով ճեմեալք ճոռոմաբանեն. (Մագ. ՟Ը։)
ՃԵՆՃԵՐԵՄ, եցի. ն. θυμιάω, θυμιάζω եւ ὁσφραίνομαι suffio, adoleo, olefacio, olfio. Եփել զմիսն՝ մինչեւ ի բուրել զճենճերն. տալ հանել զծուխն. ծխել. բուրել. եւ Զոհել.
Ճենճերեաց զողջակէզս իւր եւ զզոհս։ Մինչչեւ ճարպն ճենճերեալ էր։ Ճենճերեսցի նախ ճարպն։ Ճենճերեսցի զոհ քո։ Ճենճերեաց զամենայն քուրմս բարձանց.եւ այլն։
Կենարարին յիշատակաւն միշտ ճենճերիմ. (Նար. ՟Ժ՟Բ։)