hy    |   fr

Հօտավատնիչ

adj.

dispersing, ruining or leaving one's flock a prey to wolves.

adj.

Որ վատնէ զհօտն՝ ցրուելով, եւ ծախել տալով գայլոց.

Զի՞նչ զսոսա անուանեցից, հովի՞ւս հօտավատնիչս, եթէ գազանս կեղեքիչս խաշանց. (Յհ. իմ. ատ.։)