s.

seducer, deluder;
instigator;

adj.

cf. Հրապուրական.

adj.

πειθάνων, πειθανός, ὐποβολεύς persuasor, suggessor, persuasorius. Որ ոք կամ որ ինչ հրապուրէ. դրդիչ. սադրիչ. պատրանօք հաւանեցուցիչ.

Հրապուրիչ բանսարկուն. (Կոչ. ՟Բ։ Արծր. ՟Ա. 1։ Պիտ.։)

Սատանայի եւ հրեշտակաց նորա, որ հրապուրիչք են. (Յճխ. ՟Ի։)

Սէր հրապուրիչ արիոսութեան. (Սոկր.։)

Հարուածովք տանջէր զնա իբրեւ զհրապուրիչ ստութեան. (Ղեւոնդ.։)