adj.

Հրով մաքուրեալ. կայծակնամաքուր. եւ Մաքուր որպէս զհուր.

Հրամաքուրն լեզու, եւ սրովբէատես մարգարէն. (Ճ. ՟Ը.։)

Սուրբն ի մէջ սրբոցն հրամաքուր փայլմամբ փայլատակեալ. (Անան. եկեղ։)

Ծանուցեալ Ադամայ զեւայ (ընդ տեսանելն զառաջինն), եւ խանդաղատեալ զնովաւ հրամաքուր աստուածային անախտ սիրովն, որպէս եւ այսօր քրիստոսի վերայ հարսին եկեղեցւոյ. (Եպիփ. ծն.։)