adj.

rhetorical, oratorial.

adj.

ῤητορικός oratorius, rhetoricus. Սեպհական հռետորաց, հռետորութեան. ճարտասանական.

Հռետորական հոյակապ եւ համառօտ բան. (Մագ. ՟Ե։)

Ոչ բանս յարհեստից ուսեալ. (Աթ. ի ստեփ.։)

Հռետորական յայտնաբանութիւն. (Փարպ.։)

Վարժեալ էր յոյժ արտաքին բանից հռետորականաց։ Մի՛ խօսեսցիս մեծամեծս, եւ մի՛ հռետորականս. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Է. ՟Ժ՟Զ։)